Opatija (ital. Abbazía) je grad u Republici Hrvatskoj, u Primorsko-goranskoj županiji.

Etimologija

Ime Opatije potiče od benediktinske opatije, koja je ovde osnovana u 15. veku. Benediktinci su u ovom kraju imali nekoliko manastira, pa su 1506. godine podigli crkvicu i mali samostan za svog opata, kraj samog mora. Nazvali su je opatija Sv. Jakova, pa se mesto oko zdanja vekovima nazivalo Opatija Sv. Jakova kod Priluke.[2]
Položaj

Opatija se nalazi u krajnjem severozapadnom delu Istre, pored obale riječkog zaliva Kvarnera i nedaleko od Rijeke. To je, pored Dubrovnika, najveći i najpoznatiji hrvatski primorski grad. Opatija leži na 2-30 m nadmorske visine, a iznad nje se diže šumovita planina Učka, visine 1396 m. Grad ima veoma ugodnu klimu, naročito blagu zimu, pa predstavlja odlično letovalište i zimovalište, lečilište i odmaralište.[2]
Istorija

Naselje je, nakon izgradnje opatije, počelo da se širi oko manastira i da se naziva Opatija. Još 1840. godine pored crkvice nalazilo se oko 35 kuća sa oko 300 stanovnika. Iako prirodni uslovi nisu bili najpovoljniji za podizanje stalnog obalskog naselja, železnička veza Beča sa Trstom (1857) i Rijekom (1873) omogućila je glavnom gradu Austrije da dobije primorsko zimovalište. S obzirom na klimatske pogodnosti Opatije i privlačnost njene okoline, mnogi predstavnici austrijske aristokratije zainteresovali su se za podizanje vila u Opatiji. Pre toga riječki patricij Skarpa podigao je vilu Anđolinu (1844) u bujnom prirodnom parku mediteranske vegetacije Opatije, koji je privlačio mnoge izletnike. Skarpa je proredio gustu šumu i zasadio egzotična stabla sekvoje, čempresa, magnolija, pinija, kedrova itd. Inicijativom Uprave južne železnice Opatija je počela da se uređuje kao zimski Beč. Uprava je otkupila vilu Anđolino, izgradila veliki hotel, pa je Opatija postala morsko klimatsko odmaralište i lečilište. Kasnije su podignuti i drugi hoteli, pa je naselje izgrađivano kao turističko mesto. Oko zgrada i na trgovima zasađeno je različito ukrasno bilje.

Godine 1889. Opatija je proglašena lečilištem. Pre toga je u njoj nastala ribarska kolonija, koju su činili stanovnici susednih, viših naselja. Oni su se spuštali i nastanjivali novo primorsko naselje, pa je Opatija 1880. godine imala oko 360 stanovnika. Uporedo sa izgradnjom naselja uređena je i obala, pored koje vodi put duž mora. Hoteli i letnjikovci iskoristili su susedne obale za kupatila i sportska pristaništa. Gradsko kupatilo ima središnji položaj. Opatijska luka sastoji se od gata i zasićenog basena.[2]
Geografija
Panorama Opatije sa kupalištem Slatina

Nalazi na Kvarneru, kopneno-ostrvskom prostoru između istarskog poluostrva i planine Velebit.

Klima

KlimaMore i ugodno podneblje dve su glavne prirodne komponente koje su podstakle turizam u Opatiji. Srednja januarska temperatura od 4,7°C i stalno zelena okolina naselja čine Opatiju odličnim zimovalištem. Planina Učka zadržava vlagu i oblake, koje donose zapadni vetrovi, pa je u Opatiji količina padavina manja, a osunčavanje veće nego u susednoj Rijeci. Srednja godišnja temperatura u Opatiji iznosi 13,3°C (u aprilu 11,9°C, julu 22,2°C, oktobru 13,8°C). Opatija dobija godišnje 1.800 milimetara kiše. Ona ima 103 dana godišnje sa kišom i 23 dana godišnje sa olujom, 3,7 snežnih dana, ali i razdoblja sa snegom tek svake pete godine. Od marta do oktobra Opatija ima 1.453 časa sa suncem i prosečno 143 vedra i 98 oblačnih dana. Zimi najčešće duva bura, ali je ona u Opatiji osetno slabija nego u pravcu Rijeka — Kantrida. Opatija je od vetrova zaštićena planinom Učkom i ostrvima Cresom i Krkom.[2]

More je pred Opatijom prosečno 263 dana u godini mirno, a 102 dana uzburkano. Temperatura morske vode u januaru iznosi 7,3°C, aprilu 13,3°C, julu 26,5°C i oktobru 16,1°C. Salinitet morske vode kod Opatije iznosi 27,8 promila.[2]